Şiirlerim etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Şiirlerim etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

5 Mayıs 2010 Çarşamba

PAMUK NİNE

Ne günler yaşadı, ne günler gördü geçirdi de
bir gün bile isyan etmedi.
Üst katta kendi anne babası, alt katta
üç çocuk, bir koca, bir kaynana, bir kayınpeder
kutu gibi küçücük bir evde yaşadı uzun yıllar.
Yemek, çamaşır, bulaşık, ütü
ne iş varsa yapardı.
Hazır giyim mi vardı eskiden.
Evdeki herkesin pijamasını, elbisesini,
çocukların okul önlüklerine dek
hepsini diker giydirirdi.
Aile büyükleri var diye
evden misafir hiç eksik olmazdı.
Üstelik yatılı, yemeli içmeli misafirdi gelen.
Gün geldi büyük kızını erken yaşta evlendirdi.
Genç yaşta kayınvalide oldu.
Ele karıştı, artık bir de damat vardı.
Arkadan çok geçmeden torun da geldi.
Derken ortanca kız da evlendi,
damat sayısı ikiye çıktı.
Yıllar geçtikçe torun sayısı dörde katlandı.
Bu arada aile büyükleri artık birer birer
hayata veda ediyorlardı.
Artık evlilik sırası evin en küçük kızına gelmişti.
Damatları üçlemişti.
Kocasıyla birlikte kurdukları
iki kişilik çekirdek aile olarak
kalmışlardı evin içinde.
Edi ile Büdü misali.
İki kız, dört erkek
tam altı tane torunu oldu.
Torunlar büyürken kocasını da kaybetti.
Herkesin derdi onu buldu yıllarca.
Ama o hiç yüzünü asmadı kimseye.
Bütün üzüntüsünü, sıkıntısını hep içine attı.
Kimseye bir şey belli etmedi.
Şimdi artık ömrünün sonbaharında
mutlu bir yaşam sürüyor.
Torunların kimi üniversiteyi bitirdi,
kimi üniversitede okuyor,
kimi de üniversiteye hazırlanıyor.
Torunun birini evlendirdi,
artık bir de yeni nesil damat var.
Bir de torun çocuğu görmek
nasip olursa değmeyin keyfine.
O şimdi mutlu bir PAMUK NİNE.
GÜLTER ÖZGÜR
:: Dip Not :: 
Torununun bebeğini de gördü artık.
Ondan mutlusu var mı acaba :) 

8 Ocak 2010 Cuma

ÇOCUKLUĞUM VARDI BENİM

Saat çiçeğim vardı benim

Acaba saat kaç diye baktığım

Portakal ağaçlarım vardı benim

Çiçeklerinden kolye bilezik dizdiğim

Asmam vardı benim

Yazın üzümünü yediğim

Yağmurlarım vardı benim

Pencereden inceden yağışını seyrettiğim

Toprağım vardı benim

Suyla yoğurup çanak çömlek yaptığım

Küçücük beton köşem vardı benim

Üzerinde seksek oynadığım

Arkadaşlarım vardı benim

Bahçede ip atladığım

Komşularım vardı benim

Bahçeye bakan balkonlarından çene çaldığım

Anneannemle dedem vardı benim

Annemin kovalamasından kaçıp saklandığım

Babam vardı benim

İşten gelince boynuna sarıldığım

İki katlı evim vardı benim

Merdivenlerinden bir aşağı bir yukarı inip çıktığım

Çocukluğum vardı benim

Şimdi mazide kaldı dediğim

GÜLTER ÖZGÜR

http://kahvekeyfi.blogcu.com/cocuklugum-vardi-benim/2309051

4 Nisan 2008 Cuma

LACİVERT AKŞAMLAR

Yine sensiz bir akşam daha
Yine sen yoksun yanımda
Yine sensizliğin hüznü sardı her yanımı
Yine boş parklar, bahçeler
Yine boş lacivert akşamlar


13 Ocak 2008 Pazar

BEN HERCAİ MENEKŞEYİM


::BEN HERCAİ MENEKŞEYİM::
Arpa çiçeklerini
Nergisleri koklayarak
Bulurum yolumu
İlkbaharda otururum
Portakal ağaçlarının altına
Çiçeklerinden kolye
Bilezik yapmaya
Ben hercai menekşeyim
Bahar gelince rengarenk açarım
Gün olur menekşelerin rengine
Kapılır giderim öylesine
Yaz gelince
Yaseminler, hanımelleri
Alır götürür beni
Deniz kenarına
Dalgaların sesini dinlemeye
Eylül’de ağaçların yaprakları
Tabiatın binbir rengine bürünür
İnceden bir rüzgar
Savurur saçlarımı sağa sola
Sonbahar, kış geliyormuş
Kimin umurunda
Sıcacık sobamın başında
Bakarım penceremden
Yağan yağmura
Karın beyazına inat
Renk renk yünlerden
Örerim örgülerimi
Mavili, yeşilli, sarılı
Ben hercaiyim hercai
Bahar gelince yeniden açarım
Hayat dolarım, neşe dolarım
GÜLTER ÖZGÜR

28 Aralık 2007 Cuma

UYAN ARTIK


Sizleri kendi yazdığım bir şiirle başbaşa bırakıyorum. Resme tıklayıp öyle okuyunuz lütfen.