31 Mayıs 2010 Pazartesi

NACİYE DENİZ ÖĞRETMENİMİZİ ZİYARET

NOSTALJİ adlı yazımda sizlere bahsettiğim ilkokul arkadaşlarımın bir kısmı ile bu Pazar günü (30 - 05 - 2010) ilkokul öğretmenimiz NACİYE DENİZ 'i ziyarete gittik.Maaşallah, seksendört yaşında olmasına rağmen sağlığı sıhhati yerinde, enerjik ve hafızası kuvvetli biri olarak karşıladı bizi.Hepimize sarıldı, öptü.Bazılarımızı daha çabuk hatırladı, bazılarımızı da oturup sohbet ederken hatırladı.Eğitim verdiği dönemde öğrencileriyle ilgili yaşadığı ilginç olayları kaydettiği defterleri getirip bize gösterdi.Onları okuyunca hepimiz ayrı duygulandık.Çocukluğumuza döndük yine.Yazdığımız tahrirlerin (kompozisyonların) ve yaptığımız resimlerin kendince önemli olanlarını saklamış.Zamanımız dar olduğu için hepsine bakamadık ama daha sonraki geniş bir vakitte tekrar buluşup onlara da bakmak için söz verdik.İlkokul bittikten sonra neler yaptığımızı, nerede okuduğumuzu, ne iş yaptığımızı, evlenip çoluk çocuk sahibi olup olmadığımızı tek tek sordu.Yine çok güzel bir zaman geçirdik hep beraber ve tekrar buluşmak üzere sözleşip vedalaştık.Bizleri apartmanın dış kapısına kadar gelerek uğurladı.Kendisine buradan sağlık ve mutluluk dileklerimle birlikte teşekkür ediyorum.

27 Mayıs 2010 Perşembe

KIRMIZI

SERGİYE DAVET


Her yıl düzenli olarak gerçekleştirdiğimiz Fotoğraf sergimizin bu seneki konusu "KIRMIZI" olarak belirlendi. 24. yıl Sergimizi 6-13 Haziran 2010 tarihleri arasında, ÖZDİLEK PARK ANTALYA AVM' de izleyebilirsiniz.

Başlangıç tarihi: 6 Haziran 2010 Pazar Saat 19.30
Bitiş Tarihi: 13 Haziran 2010 Pazar 23:30

Detaylı bilgi için lütfen iletişime geçiniz.

Sevgiler
ANFAD YÖNETİM KURULU

25 Mayıs 2010 Salı

ÇOCUK OL(ama)MAK...

Bu aralar bir faaliyette bulunmuyorum, fotoğraf çekmeye bile biraz mola vermiş durumdayım.Dolayısıyla buraya iki satır karalayacak herhangi bir konu da yok.Hal böyle olunca imdadıma yine fotoğrafsever arkadaşım Ergün Karadağ yetişti.Sabah facebook.com da paylaştığı bir fotoğrafı ve altına yazdığı yazıyı okuyunca çok beğendim.Kendisinden izin istedim fotoğrafı ve yazıyı paylaşmak için, sağolsun beni yine kırmadı.Ben de sizin için o fotoğrafı ve yazıyı noktasına virgülüne dokunmadan burada paylaşıyorum.
Sevgili Ergün Karadağ'a teşekkürlerimle...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------

ÇOCUK OL(ama)MAK...
Hangi kaderle, hangi umuda yol alacaksın.
Sen mi çizdin yaşayacağını, şehrin çok ötesinde,tüm çocukluğunla sen mi umutların peşine düşeceksin.
Elli metre ilerinde boy boy binaların arasında ,yarın gönderecekleri yaşam alanında , çadırında sen mi çocukluğunu yaşayacaksın...
Hangi parka kaç adım ötedesin. Hangi mutluluğun geleceğindesin.
Sen mi aldın o oyuncağı, sen mi beğendin bir çocuğun rüya düşlerini süsleyen bir oyuncakçı raflarından.
Kaç defa yeni elbise alındı, kaçını sen beğendin.Hep toplanan sunuldu sana bu kaderinde.Aynı analık ,aynı kaderin geçmişi hep yaşayamadıklarıyla kucakladı seni.Hep yaşayamadıklarını sunmak istedi sana ,kıramadı çemberini.

Kaç defa gittin lunaparka, kaç defa bindin atlı karıncaya…

Kaç defa mutlu oldun.

Ötede geçen arabalara baktın, gelecek olanları aradın hep gözlerin.
Bir gün yine birileri geldi,yine konuştular yine yağmurlu bir havada toplandı çadırınız…
Uzağa kaderine tekrar gittin.

Kaç defa kışın ortasında sıcacık bir odada yıkandın, kaç defa ısındın,kaç defa doydun.

Bulabildin mi hikayelerdeki çocukluğunu.
Yokluğun yoksulluğun ortasında, kimler düşündü senin sonranı..
Aynı kaderi yaşayanlar ne yaptı senin geleceğine.
Çocuk kalbin,sunulanı yoklukta dahi sevmen, kaderine isyan edemeyecek olman çocukluğundan.

Ne farkın var öteden.
Elin de bir bebeğin ,sıcacık kalbinin saflığı.

Yaşamın saflığında..

ya sonrası…
ERGÜN KARADAĞ

20 Mayıs 2010 Perşembe

NOSTALJİ

 İlkokulu bitirdikten sonra bir şekilde ayrılan yollarımız facebook.com sayesinde tekrar kesişti ve dün yani 19 Mayıs'ta bir kısmımız bir araya geldik ve hasret giderdik.Şaka gibi ama dolu dolu otuzüç yıl olmuş.
Çoğunlukla ilkokul yıllarımızdan, biraz da bugünümüzden konuştuk muhabbet ettik.Okula başladığımız ilk yıl yanlış hatırlamıyorsam altmışaltı öğrenciydik.Yıllar içinde bu sayı farklı sebeplerle değişkenlik gösterdi ama hepimiz aynı öğretmenin eğitiminden geçmiş olarak mezun olduk.O günlerden bugünlere herkes biraz değişse de simaları pek değişmemişti.Hatta bazı arkadaşlarda aradan geçen otuzüç yılın izleri neredeyse hiç belli olmuyordu.Çoğu doktor olup mesleğinde çeşitli kademelere yükselmiş, kimisi de kendi işini kurup ticaret hayatının içinde kendilerine yer edinmişlerdi.Birbirimize yaptığımız şakalar, ettiğimiz kavgalar, sert mizaçlı öğretmenimizden yediğimiz küçük şaplaklar, ödevimizi yapmadık diye işittiğimiz azarlar...Hepsi o günlerin acı-tatlı hatıraları olarak muhabbetimize kapı araladı.Ben kendi adıma çok keyifli bir öğleden sonra geçirdim.Güzel geçen bu buluşmayı en kısa zamanda daha geniş katılımlı bir akşam yemeğinde tekrarlamak üzere sözleştik.Ama ikinci buluşmamızı bugün hâlâ hayatta olan ilkokul öğretmenimizi ziyaret ederek gerçekleştireceğiz.Sonrası...Sonrası kısmet bakalım :)

15 Mayıs 2010 Cumartesi

AKRABA TOPLANTISI

Aşağı yukarı yedi sekiz senedir akraba toplantısı yapıyoruz.Epey kalabalık bir grub oluşturuyoruz.Toplanmamızın asıl amacı bizden sonra gelen yeni neslin birbirini tanıması, bilmesi ve ileride de bu geleneği devam ettirerek akrabalarını unutmaması.Elbetteki şimdi bizim bir araya gelme isteğimizi onların ileride devam ettirip ettiremeyeceğini bilemeyiz.
Bizim akraba toplantılarımızın bahaneleri hazır.Anneler Günü, Ramazan Bayramı, Kurban Bayramı, İlkbahar pikniği, Sonbahar pikniği, Yayla toplantıları gibi. Bu arada bu toplantıları annemin kız kardeşleri, kardeş çocuklarıyla yapıyoruz.

Annemler dört kız kardeş ve hepsinin de eşleri vefat edeli yıllar oldu ama daha dün gibi aklımızda.Çocukları olarak biz onlara Altın Kızlar adını taktık.
Bu toplantılara bazen okulu ya da işi nedeniyle katılamayan akrabalarımız oluyor.Hepimiz en büyüğümüzden kucağımızdaki bebeğe kadar eksiksiz olarak toplandığımızda 46 kişiyi buluyoruz.Bir düğün bayram yapsak başkasına gerek kalmayacak.Biz kendi kendimize yetecek gibiyiz.Şu anda sülalenin en küçüğü sayılan ve ablamın torunu minik Efe'nin fotoğrafı da altta.Fotoğrafa maaşallah demeden bakmayın emi :)
Şimdilik bizim sülaleden bu kadar...

12 Mayıs 2010 Çarşamba

ÇAĞDAŞ CAM SANATLARI MÜZESİ

Şubat ayının son iki gününü Fotogezileri.com ve PhotoWorld dergisinin işbirliğinde düzenlenen Eskişehir-Kütahya gezisinde geçirdiğimi bu yazımda sizinle paylaşmıştım ama sadece Eskişehir kısmını aktarmıştım.
Şimdi de Eskişehir Büyükşehir Belediyesinin Odunpazarı semtinde yeniden hayata döndürdüğü evlerden birini Kent Müzeleri Kompleksi olarak düzenlediği ve Türkiye'nin ilk Çağdaş Cam Sanatları Müzesi ile ilgili kısmını size sunuyorum.Müzede yerli ve yabancı cam sanatçılarının eserleri sergileniyor.Kimi duvarda tablo gibi asılı, kimi yukardaki gibi etrafında koruma ile çevrili bir alanda bulunuyor.Bir kısmı da camdan yapılmış bir kutunun içinde bulunuyor.Hepsinin fotoğrafını çekmeye çalıştım arşivime eklemek için.Bir kısmını sizinle paylaşmak istiyorum.Diğerlerini görmek için bir zahmet Eskişehir'e kadar gideceksiniz artık :))
 Siz bu yazıyı okuyup fotoğrafları izlerken ben de fotoğraf sitelerine gideyim bakalım kimler ne fotoğraflar paylaşmış ?
Dip Not :: Bu yazıyı iki ay gecikmeyle yazdığım için kusura bakmayın emi :) 

  

Kütahya'yı da bir iki aya kadar paylaşırım artık :)))

10 Mayıs 2010 Pazartesi

SICAKKK...ÇOK SICAK...

Az önce dışardan geldim ve bugün Antalya çok sıcak.Kendimi eve zor attım.Şimdiden bu kadar çok sıcak olursa yazın sıcağını düşünemiyorum bile...Yandaki fotoğrafı buradaki sıcağı hissedebilmeniz için özellikle seçtim. 2008 yılı Aralık ayında Olympos'ta çekmiştim. ( burada hınzır bir smiley ifadesi var :) )

6 Mayıs 2010 Perşembe

SABAH MİSAFİRİ

Bugünlerde balkonumuzun müdavimi olan sevimli bir serçemiz var.Eşim, sitenin etrafında dolanan kuşlar için bir süredir ekmek kırıntılarını balkon kenarına, pencerenin önüne serpiştiriyordu.İçlerinden bir tanesi fena halde bize sabah misafiri olmaya başladı.Sabah kalkıp balkona çıkınca o da hemen uçarak bizim balkona konuşlanıyor ki sabah nevalesini kapabilsin :)
Çocukluğumda bugün rahmetli olan anneannem de sabah namazını kıldıktan sonra pencerenin önüne kumrular ve kuşlar için yem ve su koyardı.Sanırım bundan sonra onun yaptığı bu vazifeyi ben üstleneceğim.Bu küçük misafirimizi aç bırakmak olmaz.Allah'tan sitenin bahçesi her gün sabah akşam sulandığı için su sıkıntıları yok.

5 Mayıs 2010 Çarşamba

PAMUK NİNE

Ne günler yaşadı, ne günler gördü geçirdi de
bir gün bile isyan etmedi.
Üst katta kendi anne babası, alt katta
üç çocuk, bir koca, bir kaynana, bir kayınpeder
kutu gibi küçücük bir evde yaşadı uzun yıllar.
Yemek, çamaşır, bulaşık, ütü
ne iş varsa yapardı.
Hazır giyim mi vardı eskiden.
Evdeki herkesin pijamasını, elbisesini,
çocukların okul önlüklerine dek
hepsini diker giydirirdi.
Aile büyükleri var diye
evden misafir hiç eksik olmazdı.
Üstelik yatılı, yemeli içmeli misafirdi gelen.
Gün geldi büyük kızını erken yaşta evlendirdi.
Genç yaşta kayınvalide oldu.
Ele karıştı, artık bir de damat vardı.
Arkadan çok geçmeden torun da geldi.
Derken ortanca kız da evlendi,
damat sayısı ikiye çıktı.
Yıllar geçtikçe torun sayısı dörde katlandı.
Bu arada aile büyükleri artık birer birer
hayata veda ediyorlardı.
Artık evlilik sırası evin en küçük kızına gelmişti.
Damatları üçlemişti.
Kocasıyla birlikte kurdukları
iki kişilik çekirdek aile olarak
kalmışlardı evin içinde.
Edi ile Büdü misali.
İki kız, dört erkek
tam altı tane torunu oldu.
Torunlar büyürken kocasını da kaybetti.
Herkesin derdi onu buldu yıllarca.
Ama o hiç yüzünü asmadı kimseye.
Bütün üzüntüsünü, sıkıntısını hep içine attı.
Kimseye bir şey belli etmedi.
Şimdi artık ömrünün sonbaharında
mutlu bir yaşam sürüyor.
Torunların kimi üniversiteyi bitirdi,
kimi üniversitede okuyor,
kimi de üniversiteye hazırlanıyor.
Torunun birini evlendirdi,
artık bir de yeni nesil damat var.
Bir de torun çocuğu görmek
nasip olursa değmeyin keyfine.
O şimdi mutlu bir PAMUK NİNE.
GÜLTER ÖZGÜR
:: Dip Not :: 
Torununun bebeğini de gördü artık.
Ondan mutlusu var mı acaba :)